چرا امید مافی را نباید جدی بگیریم؟

امشب از معدود شبهایی است که به خاطر شرکت در مراسم اختتامیه جشنواره مطبوعات کاری نکردم و دارم بدون خستگی می‌خوابم! اکثر شبها تا پاسی از نصف شب درگیر کارهای سایتها یا برنامه نویسی هستم و جنازه ام با مغز متلاشی شده به خواب می‌رود.

جشنواره مطبوعات امسال به نظر من و قریب به اتفاق پیشرفتهای فراوانی نسبت به پارسال داشت. بی تعارف دست حسین علیجانی درد نکند که هرکاری می‌توانست انجام داد. من نمی‌دانم امید مافی و دار و دسته اش می‌توانند یک نفر را نام ببرد که بهتر از ایشان کار کند؟ آن امید مافی که از سالها پیش در مینودر می‌شناختمش با آنکه همچنان به سبک نوشته هایش علاقمندم، تفاوت روحی زیادی کرده است. شاید هم آن موقع بروز نمی‌داد. مشکل ما و امید مافی این است که دنیای او با دنیای همه ما فرق دارد. ایرادات او هم به مجری و روند اجرای جشنواره دقبقا به این موضوع اشاره دارد. او متهم نیست ما هم متهم نیستیم. هیچیک از ما نمی‌توانیم دنیا را با نگاه‌های مثل هم ببینیم و در آن زندگی کنیم. بخاطر همین است که باید این قضیه را کاملا عادی و طبیعی بگیریم.

قضیه بسیار مهمتر از این سخنان آقای قدس بود که ایسنا را متهم به خبرهای نیش دار و ادبیات بی‌ادبانه کرد! حتما دوست دارد این یک خبرگزاری منتقد هم شبیه ایرنا و کیهان شود. یکبار هم قبلا گفته بودم که نقد رادیکال و بی رحمانه حتما باید وجود داشته باشد و اگر نه ظالمان هرگز دست از ظلم بر نمی‌دارند. هیچ وقت هم نمی‌شود نقد درست و حسابی را با ملایمت و تعارف و القاب انجام داد. البته منظور من بی ادبی نیست و از طرفی آقای قدس را هم خیلی دوست دارم. بدون شک ایشان از معدود روحانیون روشنفکر و جوان پسند استان قزوین است اما آن کاری که آقای قدس از ایسنا یا هر رسانه دیگر انتظار دارد در جامعه آرمانی جوابگو است و اکثر دولت مردان ایرانی را تنها باید با تلنگرهای قوی تکان داد.

بطور کل به جز با حذف این قسمت از سخنان آقای قدس نمی‌توان ایراد مهم دیگری به برگزاری جشنواره گرفت و همانطور که انتظارش می‌رفت برگزار شد. بخصوص با آن فیلم استثنایی‌اش که نقطه قوتی برای جشنواره امسال بود. سعی می کنم فیلمش را هم بگیرم و نسخه آماده شده آن را جهت دانلود و یادگاری در آرشیو شخصی علاقمندان، در اینترنت قرار دهم. در پایان چیزی که جالب است اکثر جوایز امسال جشنواره مطبوعات هم مربوط به رسانه‌های اصلاح طلب بود و اینکار چه از روی واقعیت و چه از روی سیاست هم (که بعید است) انجام شده باشد نشان دهنده ارزش گذاری برای رسانه حداقل در مقیاس محلی است.